آیا کسی نسبت به شما بدبین است؟( 1 )

در مطلب قبل از این صحبت کردیم که اگر ما نسبت به اطرافیان خود بدبین و بدگمان هستیم، علت آن چیست؟ و چه عواملی سبب می‌شود که درباره دیگری یا دیگران سوءظن داشته باشیم و پس از آن گفتیم که چگونه این بدبینی و بددلی را در خود درمان کنیم و بهبود ببخشیم. اما از این پس به این می‌پردازیم که با بدبینی اطرافیان خود چه کار کنیم؟  بدیهی است که همه ما دوست داریم دیگران به خصوص نزدیکان و عزیزان ما به ما اعتماد داشته باشند و از بددلی دیگران می رنجیم. حتما شما هم دیده‌اید جوان یا نوجوانی را که از بدبینی و بی‌اعتمادی پدر و مادرش گله‌مند است و از این شکایت می‌کند که والدینم مرا مدام کنترل می‌کنند که کجا بودی؟ کجا رفتی؟ با کی بودی؟ مشابه همین گله‌مندی را گاهی زن و شوهرها نسبت به هم دارند. خانم از بددلی شوهرش می‌نالد که او به  رفت‌و‌آمدها، لباس پوشیدن‌ها، میهمانی‌رفتن‌ها، تلفن زدن‌ها و خلاصه همه کارهای من گیر می‌دهد و حتی اگر با یکی از مردان فامیل سلام و احوالپرسی کنم، ذهنش هزار جا می‌رود و با من تندی می‌کند. آقا از بدگمانی خانمش می‌گوید که خانم من مدام به محل کار من زنگ می‌زند. تلفن همراه و پیامک هایم را کنترل و بررسی می کند و به همه رفتارهای من شک دارد. تا جایی که اگر کمی به سر و وضع و لباس خود برسم با خود می‌گوید حتما زیر سرم بلند شده و …. اگر شما که این مطلب را مطالعه می‌کنید هم از بدبینی اطرافیان خود در رنج هستید، اولین قدم در مواجهه با این مشکل احساس مسئولیت است. باید به خود بقبولانید که این خطاهای رفتاری خودتان بوده است که زمینه‌ساز این سوءظن‌ها و بدگمانی‌ها شده است و تا این خطاهای رفتاری اصلاح نشود، بدبینی دیگران تبدیل به خوش‌بینی و حسن‌ظن نمی‌شود. حتی اگر فرض کنیم که شخص مقابل شما کلا انسان بدبین و بددلی است، این ما هستیم که می‌توانیم با رفتارهای درست و به‌جای خود باعث بهبود حال او شویم و یا این که با تکرار رفتارهای اشتباه خویش به بیماری او شدت بخشیم. در واقع اگر ما با یک فرد بدبین زندگی می‌کنیم یا رابطه جدی داریم، به جای زیر سوال بردن و مواخذه او و شکایت به این و آن خود را به طور جدی مسئول بدانیم و با خود بگوییم آیا من رفتاری می‌کنم که بددلی او تشدید شود؟ چه تغییر جدی و تحول اساسی در رفتار من می‌تواند به بهبود حال او منجر شود؟

راه‌های درمان بدبینی دیگران

گفتیم که اگر کسی از اطرافیان و یا اعضای خانواده شما به شما بدبین است و نسبت به شما سوءظن دارد، قدم اول این است که خود را مسئول بدانید و از خود بپرسید که آیا گفتار و رفتاری از جانب من سرزده که باعث بدگمانی او شده است؟ شاید من با رفتار خود سوءظن او را تشدید می‌کنم. اما به عنوان یک اقدام عملی مهم و کارآمد برای درمان بدبینی دیگران باید به گزارش‌دهی اشاره کنیم. اگر احساس می‌کنید شخصی به شما شک دارد و نسبت به رفت‌وآمدهای شما بدگمان است، به او به طور پیوسته گزارش دهید. به‌عنوان مثال جوانی که می‌خواهد از خانه بیرون برود برای پیشگیری از سوءظن پدر و مادر خود گزارش دهد من می‌خواهم برای گرفتن جزوه دوستم به خانه آنها بروم. اگر مرا برسانید که خیلی هم خوشحال می‌شوم، الان می‌روم و حدود دو ساعت دیگر بر می‌گردم و…. . اگر آقا به خانمش گزارش دهد و خانم نیز به شوهرش گزارش‌دهی کند، بسیاری از سوء‌ظن‌ها ایجاد نمی‌شود. به راستی چه اشکالی دارد برای آرامش خانه و خانواده برای آنها توضیح دهیم که کجا بودیم کجا رفتیم چه کار کردیم و….. دقت کنید بسیاری از سوءظن‌ها از همین حرف نزدن‌ها ناشی‌ می‌شود. به عنوان نمونه جوانی لباس می‌پوشد و در حال ترک خانه است. مادرش می‌پرسد کجا می روی؟ و او پاسخ می دهد هیچ جا زود بر می‌گردم. بعد هم که پس از ساعاتی به خانه باز می‌گردد، در پاسخ به این سوال که کجا بودی؟ می گوید هیچ جا!! طبیعی است که این سکوت‌ها، حرف‌نزدن‌ها و طفره‌رفتن از گزارش‌دهی ممکن است به سوءظن خانواده منجر شود. متاسفانه شیطان هم به هر کسی این را القا می‌کند که چرا باید گزارش دهم؟ وقتی به آن جوان توصیه می‌کنیم برای والدينت توضیح بده می‌گوید مگر من بچه‌ام !!؟ وقتی به آقا می‌گوییم برای خانمت توضیح بده که کجا بودی و چه کار کردی، می‌گوید من از زن‌ذلیلی بدم می‌آید! مرد نباید برای رفت‌و‌آمدش به همسرش توضیح دهد. مطمئن باشید همه این‌ها القائات شیطان است که زندگی ما را پر از بدبینی، بددلی و سوءظن و دل‌هایمان را از هم دور می‌کند. بنابراین به عنوان اولین راهکار عملی و جدی در درمان و پیشگیری سوءظن اطرافیان، صحبت کردن، توضیح دادن و گزارش‌دهی را بدون هیچ‌گونه نگرانی تمرین کنید.

پنهان‌کاری؛ عاملی جدی در سوءظن اطرافیان

برای درمان و اصلاح بدبینی دیگران، نکته  اول این است که خود را مسئول بدانید. به این معنا که شاید از شما گفتار و رفتاری سرزده که منجر به سوءظن و بدگمانی طرف مقابلتان به شما شده است. دوم این که گزارش‌دهی به عنوان یک راهکار عالی معرفی شد. اگر شما برای کارها و رفت‌وآمدهای خود هیچ صحبتی نکنید و از گزارش‌دادن طفره بروید، طبیعی است که درباره شما بدگمان شوند. اما نکته سوم این که هرگز پنهان‌کاری نکنید. اگر شما کار خطا و خلافی نمی‌کنید و ریگی به کفشتان نیست که البته همین‌طور است، چرا باید به پنهان‌کاری و رفتار مخفیانه روی آورید. توجه داشته باشید که هر پنهان‌کاری می‌تواند زمینه‌ساز یک سوءظن شود. به عنوان مثال آقایی که با تلفن همراهش بسیار آهسته و مخفیانه صحبت می‌کند، طبیعی است که همسرش دچار شک و تردید شود و با خود بگوید او با چه کسی صحبت می‌کند؟ خانمی که با تلفن همراه پیامکی را می‌نویسد و ارسال می‌کند و بلافاصله پاک می‌کند، به بدگمانی شوهرش دامن زده است. یا جوانی را تصور کنید که برای کار کردن با رایانه‌اش به اتاقش می‌رود و در را به روی خود قفل می‌کند، پدر و مادر را به این گمان منفی هدایت می‌کند که او حتما می‌خواهد خطایی کند که در را قفل کرده است. دقت کنید ما هرگز نمی‌گوییم الزاما هر کاری که پنهانی انجام شود خطاست و اصراری بر این نداریم که حتما مکالمه آن آقا، پیامک آن خانم و استفاده از رایانه آن جوان با یک گناه و آلودگی همراه بوده است. چه بسا این افراد به هیچ عنوان قصد و منظور بدی نداشته اما اساسا جنس کارهای مخفیانه و پنهانی به گونه‌ای است که منجر به بدگمانی می‌شود. اگر می‌خواهید کسی نسبت به شما شک نداشته باشد و در کمال اعتماد با شما برخورد کند، از کارهای پنهانی به‌شدت پرهیز کنید. هر چه کارهای خود را علنی‌تر انجام دهید، برای آنها توضیح دهید، گزارش درستی از کارهایتان بدهید، مطمئن باشید اعتماد اطرافیان به شما بیشتر می‌شود. یادتان باشد اگر اطرافیان شما، اصرار دارند که پنهان‌کاری نکنید و برای کارهایتان توضیح دهید و شما اصرار به سکوت  و پنهان‌کاری داشته باشید، سوءظن آنها، دوچندان  می‌شود.