هفت نکته برای بازی کودک و همبازی شدن با او
1-بازی کودک را جدی بگیرید:
مراقب باشید هرگز نوع نگاه و واکنشتان تحقیرآمیز نباشد. ممکن است کودک دقایق زیادی با کودک خیالی دیگری بازی کند و دست او را بگیرد و راه ببرد و یا حتی ساعت‌ها با یک پَر بازی کند. او را مسخره نکنید. یادتان باشد او مشغول حرفۀ خویش است و رشد و یادگیری‌اش را ارتقا می‌دهد.
2- محدودیت ایجاد نکنید:
مراقب باشید تا آنجا که امکان دارد فضا و امکان بازی را گسترش دهید و محدودیت‌های احتمالی را بردارید. مثلاً اگر فضای اتاق برای آب‌بازی مناسب نیست،حتماً فضایی مثلی حمام یا حیاط را تدارک ببینید. نه اینکه صرفاً بگویید اتاق جای آب بازی نیست.
3- تکرار برای کودک دوست‌داشتنی است:
ممکن است برای شما به عنوان یک فرد بزرگسال تکرار یک کار اذیت‌کننده و یکنواخت باشد. ولی کودک با تکرار هربار می‌آموزد و لذت میبرد. او ممکن است ده‌ها بار توپ را بالا بیندازد و شکل افتادنش را نگاه کند. مانع این تکرار نشوید و الزاماً نخواهید او یک کار جدید و متنوع را انجام دهد.
4-مستقیم آموزش ندهید:
برخی والدین چون می‌دانند کودک با بازی آموزش می‌پذیرد، می‌خواهند مستقیم و با بیان خود چیزی را به او بیاموزند. در صورتی که همۀ اثر آموزشی و جذاب بازی به غیرمستقیم‌بودن آن است. شما شکل یک گربه را بارها و بارها بکشید تا خودش به مرور متوجه شود گربه چهارپا دارد. ولی از او سوال نکنید که گربه‌ها چند پا دارند؟
5- به همبازیهای خیالی ایراد نگیرید:
بعضی والدین وقتی می‌بینند کودک در خیال خود با کسی بازی می‌کند یا معلم شده و برای دانش‌آموزان خیالی صحبت می‌کند، احساس نگرانی می‌کنند و فکر می‌کنند اگر مانع نشوند فرزندشان دیوانه می‌شود. در صورتی که این قدرت بیان، تصور جانشینی و خلاقیت کودک را توسعه می‌دهد.
6- در بازی دروغ نگویید و تقلب نکنید:
بازی برای کودک یک زندگی واقعی در سایز کوچک است و همۀ رخدادهای آن را جدی می‌گیرد و الگوبرداری می‌کند. اگر با کودکتان همبازی شدید، هرگز دروغ و حقه‌بازی را برای جذاب‌شدن بازی به کار نبرید. مثلاً اینکه مشتتان را ببندید و بگویید داخل آن شکلات است و بچه سعی کند انگشتان شما را باز کند و پس از آن نشان دهید که خالی است. این قبل از اینکه خنده‌دار باشد، آموزشی به کودک است که می‌توان برای جذاب‌شدن و شادی دروغ گفت.
7- به زور وارد بازی نشوید:
اگر کودک شما را به بازی دعوت کرد، مانعی ندارد که در بازی حاضر شوید. اما هرگز نخواهید به زور به بازی‌های او(خمیربازی، خالهبازی و…) وارد شوید. عمدتاً سعی کنید دورادور ناظر بازی فرزندتان باشید و خود را در بازی وارد نکنید. چرا که کودک به مرور به شما به‌عنوان همبازی وابسته می‌شود و شما هم همیشه نمی‌توانید نقش همبازی او را بازی کنید.
خلاصه کلام اینکه اولاً بدانید بازی مثل غذا برای کودک لازم است. دوم اینکه شرایط بازی را برای او فراهم کنید و مانع او نشوید. سوم اینکه دقت کنید نوع بازی که کودکتان با آن انس می‌گیرد، در یکی از قالب‌های شش‌گانه انواع بازی که گفتیم جای بگیرد و چهارم اینکه بازی کردن و همبازی شدن قواعدی دارد که باید رعایت کنید.
